Sesja narzeczeńska o wschodzie słońca z widokiem na pasmo polskich Tatr
Sesja narzeczeńska o wschodzie słońca- kto mnie zna to wie, że nigdy nie odmówię. Nienawidzę wstawać rano, po kilku godzinach snu, z opuchniętymi oczami i z ciemnością za oknem. Te sesje to zawsze dawka niepewności- wstajesz i nie wiesz czy wschód będzie, czy słońce się pokaże, czy chmury uciekną. I jadę w ciemnościach na miejsce, licząc na kolejną dawkę szczęścia i promienie na policzkach, które idealnie nadadzą sens temu dniu. A w tym wszystkim Para, która równie niepewna i zaspana podąża w głuszę i liczy na to, że będzie magia. A ja namawiam ich chociaż sama nie wiem czy to wszystko ma sens. Dodajcie do tego jeszcze setki kilometrów jakie pokonują Pary tylko dla sesji. Tylko albo Aż. Ja zawsze jestem pełna podziwu, wewnętrznego podziękowania i radości, bo uwierzcie, że te sesje to nie tylko zdjęcia. To cudowna chwila, którą będziecie wspominać latami. Ja skaczę wokoło, a Wy po prostu jesteście blisko. Bardzo blisko. Czujecie swój oddech, trzymacie się za ręce, kochacie każdym skrawkiem ciała. Dziękuję za każdą ilość otwartości waszych związków. Po prostu dziękuję!
Sesja narzeczeńska o wschodzie to spełnienie marzenia Nicoli. Musicie wiedzieć, że to jest jedna z niewielu kobiet, której jak powiem „słuchaj będzie pięknie”- jedzie za mną na koniec świata! Znamy się wiele lat, w sumie od wieku szczenięcego gdy na czasie było grono i Nasza Klasa, a my siedziałyśmy w lesie z psami i jeździłyśmy rowerami. Widywałyśmy się na żywo może ze trzy razy w roku na zawodach psich zaprzęgów. Najpiękniejsze lata i znajomość z takich czasów zawsze wróży coś dobrego. Artur do Nicoli pasuje idealnie. Jest tak otwarty, że jak zapytałam „czy nie przeraża Cię hodowla owczarków Nicoli” powiedział mi „od pierwszego spotkania mi się spodobała… a te psy to cała ona”. I wszystko jasne. Oczywiście to dwa silne charaktery, ale bardzo widać ich oczarowanie sobą. Z resztą sami zobaczcie. Są świetni!
You might also like
Leave a reply